Saltar ao contido principal

Gañarse o respecto (unha lección olímpica)

Incrible. Xogos Olímpicos de Atenas 2004, ximnasia, disciplina de barra fixa. O ruso Alexei Nemov roza coa punta dos dedos a perfección, facendo un exercicio impecable, espectacular e dunha beleza incuestionable. Os ohhhs do público con cada acrobacia falan por si sos. O atleta remata. Ovación e éxtase xeral. Saúda, e senta a esperar dos xuíces a súa puntuación. E ao pouco (minuto 1:40), esta sae na pantalla: 9,725. Fóra das medallas. A xente, marabillada polo exercicio, non o pode crer. Tongo! E de inmediato, o estadio enteiro estoupa nunha protesta ruidosa, unánime e moi insistente, que se prolonga tantos minutos que fai imposible dar paso ao seguinte atleta. Nemov, impecablemente respectuoso, observa con humildade e en silencio o que está pasando. E os xuíces, cada vez máis nerviosos, empezan a mirarse os uns aos outros sen saber como actuar... Só había un xeito de pifiala máis: cambiar a puntuación. E aos sete minutos de protestas, nun episodio lamentable, os xuíces fan caso do público e rectifican (minuto 7:05). Nova nota: 9,762. Insuficiente. Os espectadores, que entenden que teñen agarrados por onde máis doe aos membros do tribunal, véñense arriba e berran aínda con máis forza. E entón... Nemov, que se gañara ao público co seu traballo, fai algo sorprendente, honroso e admirable, co que definitivamente consegue a maior gloria á que un pode aspirar (minuto 8:08): gañarse o RESPECTO.

Clic na foto para ver!


Non creo que se poida explicar mellor o deporte (e a vida), e en concreto iso que chaman espírito olímpico. Talento, disciplina, humildade, constancia, serenidade, respecto, saber agradecer, excelencia. Eses son os ingredientes de Nemov. Non hai outro camiño para ser grande, e moito menos para ser o mellor, o exemplo a seguir. Se un deportista, se un equipo, se un adestrador, sexa o deporte que sexa, se salta algún destes eslabóns, diga o que diga, non o creades: xa non hai virtude, nin honra, nin respecto. Pérdese dignidade. Pérdese a oportunidade de alcanzar a gloria. Perdemos todos.

Non evitedes o espectáculo de velo preparándose, so e concentrado en pleno adestramento, AQUÍ.
Un vídeo á altura da perfección de Nemov como atleta, AQUÍ.

Comentarios

  1. Sandra13/4/12

    Temos as dúas caras do deporte: o esforzo, o traballo, a ilusión, a perfección. Por outra banda a inxustiza. Pero dá gusto que a xente se entregue dese xeito e mostre todo o seu apoio a alguén que o merece e dá gusto ver unha reacción tan loable coma a da Nemov co seu compañeiro e co público, en tódolos aspectos debería haber máis xente así.

    ResponderEliminar
  2. Si Sandra, aí están as dúas caras. Pero é curioso como a cara que leva á victoria (a do esforzo) é capaz de converter á cara mala (a da inxustiza) nalgo insuperable, magnífico e inesquecible. Algo que sen ese talento, traballo e humildade, nunca sería posible lograr.

    Cando Nemov morra, rodeado de trofeos, é probable que se sinta máis orgulloso e premiado con eses minutos que con todas as medallas que teña nun cuarto da súa casa. Non é para menos...

    ResponderEliminar
  3. Teño os pelos de punta. Moi lóxica a reacción do público, pero emocionante é verdadeiramene loable a do deportista ¡¡¡qué grande!!!

    ResponderEliminar
  4. Onde outro reaccionaría perdendo os papeis, Nemov pon serenidade, dominio de si mesmo, madurez, intelixencia, humildade.

    Un crac. Un líder.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d