Saltar ao contido principal

Mamá europarlamentaria

Encántame. Recoñezo que ao principio, cando vin a noticia (AQUÍ), tiña dúbidas, especialmente vindo dun político: ¿populista? ¿demagóxico? ¿espectáculo?... Pero canto máis o vexo, máis me gusta a idea, a intención e a natural perseverancia desta mamá e deputada por Italia no Parlamento Europeo. 


Licia Ronzulli acude ás sesións acompañada da súa filla Vittoria. Faino co ánimo de chamar a atención acerca da extrema dificultade de conciliar a vida familiar das persoas coa vida laboral. Conségueo? Fixádevos ben en como transcorre o vídeo: hai máis conexión coa vida real nesa escena, que en todo o resto do parlamento e dos parlamentarios xuntos (homes case todos, por certo).  Gústame esa naturalidade íntima das dúas, como se o que están a facer fose o máis normal do mundo... E teñen razón: porque ter fillos e querer coidalos é o máis normal do mundo. O anormal é esta tiranía do mercado na que vivimos; o anormal son estes horarios de non ter vida; o anormal é crer que o mundo pode seguir avanzando sobre a base ridícula de que a produción debe priorizarse fronte aos fillos... Non?

Así que, oxalá o nome da pequena sexa premonitorio. Oxalá non se quede nun xesto. Oxalá entendamos dunha vez que na vida o coidado das persoas é máis prioritario que ningunha outra cousa. Porque aínda que o traballo danos cousas importantes, todo o sentido da vida está aí: na ternura da nai, no tempo compartido, na calidade da relación cos nosos pequenos... Así que hoxe esta entrada vai para as mamás. Especialmente para as fascinantes.

Pero claro... isto é o que penso eu. Agora quedaría saber que pensa o empresario, o estado, a mamá, o neno cando medra, ou mesmo os avós... Dicídesmo vosoutros?

Comentarios

  1. Eu sempre quixen ser mamá, desas mamás que levan dous nenos colgando dun brazo mentras agarran as bolsas da compra co outro, das que sempre vixían polo rabiño do ollo o que fan os seus nenos sen deixar de facer o que fan, as que son capaces de estar a tres cousas á vez e aínda teñen forzas para ler contos pola noite.

    Creo que non me equivoco se digo que o día que teña fillos serán eles a miña prioridade, por enriba de calquera cousa. Así que: "o anormal é crer que o mundo pode seguir avanzando sobre a base ridícula de que a produción debe priorizarse fronte aos fillos", non podería estar máis de acordo.
    Na miña opinión é algo que se nos olvida, parece relegado a un segundo plano. Falamos moito da igualdade da muller, pero olvidamos esto que é tan importante, sen mamás non hai nenos, e sen nenos a onde iría o mundo?

    Con esto non quero dicir que non estea de acordo con un muller traballadora, con todo o que levamos ganado e aínda nos queda por ganar (en este ámbito por exemplo), nin que os homes non poidan criar aos nenos (no meu caso, ao lado da mamá que lee contos vai haber un papá que cambie pañales e se levante pola noite, ou que vai ser esto?). Pero como di miña avoa, que criou 3 fillos e 8 netos: unha mai sempre é unha mai.

    Candela :)

    ResponderEliminar
  2. Candela vai ser outra mamá fascinante. Estresada quizá, pero supermamá. Como está mandado!

    Agora que falas de avoas, creo que elas son das que máis padecen as consecuencias destes tempos de mamás (e papás) case obrigadas a priorizar o traballo. E bueno, unha avoa sempre está ben (moi ben incluso), pero como sabiamente diría a túa: "unha mai sempre é unha mai".

    Un abrazo, Candela.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d