Saltar ao contido principal

Arrugas

Marabillosa. Entrañable. Emotiva. Necesaria.
Primeiro en cómic, e agora adaptado a película, "Arrugas" é unha pequena obra de arte sobre a vellez, o paso do tempo e esa erosión abrasiva da memoria que chamamos alzheimer... Un pedaciño de chocolate que nos permite ver, coñecer e entender mellor como é a vida para os avós, e para nós mesmos chegados a esa idade... Para min, algo así como as sensacións que vós rescatastes no inesquecible Vellos con Historia. Quizá non todos entendan este tipo de tesouro... Pero estou seguro de que vós, si. Se podedes, ide ao cine a vela. Non a esqueceredes facilmente.
Dedicado aos anciáns de hoxe. Dedicado aos anciáns de mañá...

Facendo clic aquí ou no cartel da película, podedes ver o trailer.

Comentarios

  1. Sandra30/1/12

    Certo Miguel, é unha peli que ninguén debería perderse, moi necesaria.Grande o cómic e grande a película!!Encantoume, debería haber máis películas así.Moi emocionante.Eu tamén a recomendo!!!!

    ResponderEliminar
  2. "La vejez es una broma pesada"
    "Los viejos nos conformamos con tan poco..."
    "Cambiar el mundo es algo muy serio como para dejárselo a los jóvenes"...

    Son frases de Arrugas. Pero creo que o que máis me gusta desta película son os silencios. Quizá porque penso que a vellez está cheo deles. Como diría Alfredo en "Cinema Paradiso": "tarde o temprano llega un momento en que hablar o estar callado es algo parecido".

    Se teño que escoller un momento de entrañable sorriso, quédome coa historia de Dolores e Modesto. Esa que explica por qué motivo un instante vivido na xuventude é capaz de agarrarse á memoria e non soltarse nin sequera soplando forte o furacán Alzheimer:
    -¿Dolores, qué le dice a Modesto para que sonría?
    -Oh, nada. Le digo tramposo. (...)

    ResponderEliminar
  3. Javier F. Abraira2/2/12

    Se podo heina de ver. Se che gustan os silencios no cine hai unha peli que está en cartelera e que foi do mellor que vin ultimamente en podiamos chamarlle cine comercial. É Drive, unha peli que persoalmente me deixou marabillado, claro que ao mellor xa a viches, jeje porque leva 1 mes en cartel. Deixoche unha critica pa que te fagas unha idea. http://www.trailersyestrenos.es/2011/12/critica-drive-oscura-sensible-y-brutal.html
    Non te arrepentirás!

    ResponderEliminar
  4. Ola Javier! Vin "Drive" ao pouco de saír. Non é o tipo de peli que máis me gusta e incluso parecía algo moi típico, pero ao vela sorprendeume moito e para ben. Como ti dis, está feita de silencios. E, como apunta a túa crítica, logra ser sensible e brutal a un tempo.

    ResponderEliminar
  5. Marisa5/2/12

    A min tamén me encantou primeiro o cómic e logo a peli é moi emocionante volvería a vela sen dubidar un segundo. ¡Moi entrañable! Para min que son moi sensible con temas da vellez (entre outros), un pouco triste no comezo, son da opinión que debemos coidar dos nosos maiores porque eles son os primeiros que o deixan todo por nós, tamén entendo que as veces non hai mais remedio, sobre todo no caso dunha doenza que non nos podamos facer cargo. ¡Ide a vela!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...