Saltar ao contido principal

La meglio gioventù

"Acabo de ver unha peli que creo que che encantaría". Díxomo así, parco en palabras, coma sempre. Pero despois engadiu "Oxalá durara outras seis horas máis...". Non tiven dúbidas: tiña que vela. E agora que a vin, e incluso a vivín, que me agarrou por dentro e que todos eles (Giorgia, Matteo, Nicola, Mirella...) me atropelaron coas súas vidas, sinto case como un deber compartila con vós. Invitarvos a devorala cos ollos e a alma (non hai outro modo) e a quedar durante horas rumiando, conmovidos, qué somos e qué é a vida. Así que... Grazas Denís. E aí vai, para vós.


Nicola e Matteo son dous irmáns que comparten amigos, libros, esperanzas, soños e a ilusión dunha viaxe xuntos ao Cabo Norte. Ata que o encontro con Giorgia, unha moza desequilibrada e moi especial, vai cambiar a dirección das súas vidas. O primeiro, faise psicólogo. O segundo, policía. Pero este resumo sabe só a inicio. Porque a peli percorre, con toda a complexidade da vida, corenta anos da historia dos seus personaxes, e da Italia mesma. Enfermos, ilusións, amigos, terrorismo, arte, emocións, vida. "La mejor juventud" é unha peli tan boa, que creo que aos que a fixeron non lles importou un pepino que durase seis horas; o importante non era facer caixa, senón contar o que se quería contar. E facelo como se debe: cun guión redondo, con interpretacións e música á altura e, sobre todo, cun fluír fermoso de personaxes complexos, humanos, absolutamente creíbles. Sabios.


Non me creredes, pero hai máis de unha ducia de esceas memorables, de puro fermoso: encontros, miradas, despedidas, noites tristes con fogos de artificio no horizonte, libros que un quixera tirar moi lonxe, rastros inesperados, paseos de parella sen palabras... Sería imposible escoller so unha; así que elixín dúas. Ambas con miradas polas que un daría toda unha vida. A primeira, jukebox incluída, tédela facendo clic no cartel da película, ao principio desta entrada. A segunda é esta captura dun momento incriblemente fermoso do filme, entre dúas persoas especiais: "Pues quédate", di ela cun sorriso grande, entre raios de sol e pecas, mentres manexa, madura e palpitante, a caña do barco: "Te llevo a Francia, o a Grecia, o a África, o a donde tú quieras. Venga, elige". 


Non a atoparedes nos cines; é do ano 2003 e nunca chegou a estrearse neste maldito país de Torrentes. Tampouco en dvd, salvo en fermosísimo italiano (versión orixinal) con subtítulos en español. Si, hai que ir lendo, pero é infinitamente mellor así. Que vos guste. A peli, e o trozo de vida. Feliz regalo de Nadal (por adiantado)

Comentarios

  1. A verdade e que os que puidemos disfrutar de esta pelicula costanos expresar e comentala, quizais porque a vida mesma e dificil de expresar e comentar, e La mejor juventud é unha vida. Vida artificial, certo, pero suficientemente potente, xa que te adentrará nese recadro e viviras esperiencias, puras e reais, que che poderian acontecer a ti.

    Quen queira vivir outra vida durante 6h quedara complacido.

    Moi boa entrada Miguel! notase que viviches a Pelicula coma min. Espero que mais xente a viva como a vivimos nos. jeje

    ResponderEliminar
  2. Tan complacido, que volvín a vela. As seis horas de novo. Non trascorreran aínda dous días. É algo que pasoume pouquísimas veces...
    Un momento: nunca me pasara!
    Como diría Nicola, "Todo é fermoso". Sen exclamacións. Pero fermoso.

    ResponderEliminar
  3. Poucas veces unha película ten tanta calidade humana. Mestúranse cas palabras e as imaxes, os sentimentos, as miradas, os silencios... E todo fan un combinado máxico que te engancha...
    Porque é a mesma vida a que se está plasmando.

    Hoxe rematei seis horas de película, e xa comezo a botar de menos a Matteo, Nicola, a Giorgia, a Mirella...

    Grazas por compartir esta película!

    ResponderEliminar
  4. Como diría Vitale Micavi:
    "Notare: notare, por favore la fattura".

    Bellissima,e punto. Difícil de olvidar.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d