Saltar ao contido principal

A curta máis curta da historia dos vampiros

Cantas películas hai sobre Drácula ou os vampiros? Centos? Miles? Poucas están á altura da alucinante e extraordinaria novela de Bram Stoker (nunca me cansarei de recomendarvos que a leades!). Pero esta ten algo especial: é a curta máis curta que nunca se fixo sobre o tema, e creo que ao xenial autor inglés lle gustaría moito.

Máis rápida? Imposible.
Máis sinxela? Complicado.
Máis orixinal? Valorade vós mesmos. 


Probade a dar ao Play catro ou cinco veces seguidas... 
Canto máis o ves, mellor se apreza a xenialidade!
Etiquetas:

Comentarios

  1. Asun18/12/11

    Xenial! Que pena non descubrila antes! Os lectores do Librako gozaríamos moito fai dous anos con esta curta nuha das nosas sesións.
    É unha interpretación orixinal e especial da obra.

    ResponderEliminar
  2. Denís18/12/11

    Que grandes os 5 segundos! Resplandece de orixinalidade por todos os costados.
    Aún sen leer a obra, as películas que mais me gustan de este tema son as duas de Nosferatu, a de 1922 e a de 1979. As dúas teñen como unha atmósfera esencial, que non encontro nas demáis.

    ResponderEliminar
  3. Sandra19/12/11

    Xenial!! encántame!!

    ResponderEliminar
  4. Miguel Abraira19/12/11

    A verdade é que si... é desas ideas que a un lle fan sorrir, especialmente ao que se lle ocorren. Empregar o afiado lapis como mortífera estaca é orixinal a rabear.
    Denís: teño Nosferatu, a de 1979, a punto para ver nunha xélida noite calquera deste inverno.

    ResponderEliminar
  5. Duarte Eiros22/12/11

    Coa mesma duración que un estornudo e a mesma intensidade dunha montaña rusa...

    ResponderEliminar
  6. Miguel Abraira23/12/11

    Ou dun bo estornudo...

    ResponderEliminar
  7. Gema Carballal.30/12/11

    Que bo!
    Eu tampouco nunca me cansarei de recomendar esa grande obra de Bram Stoker!!!
    Un saúdo!

    ResponderEliminar
  8. Miguel Abraira31/12/11

    Non coñezo a lector algún que quedara defraudado con ese pedazo de libro. Máis de cen anos despois de ser escrito, cómese ao lector dun bocado.
    Un saúdo Gema!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?
47 comentarios
Ler máis

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...
Publicar un comentario
Ler máis

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...
2 comentarios
Ler máis