Saltar ao contido principal

Acordándome de vós

Hai días en que un recorda o porqué deste blog. Na radio, na tele, no xornal, en internet... Levo todo o día atopando cousas para compartir con vós: cos que algún día fostes alumnos, ou cos que o sodes agora. E é que a actualidade cúspenos Xeografía á cara. Os dous bonitos exemplos de hoxe van de relevo, e do como se forma.

Exemplo 1. Abro a edición dixital de El País e atópome en portada unha de Forzas Internas da Terra metidas en faena: cada puntiño da imaxe é un dos dez mil sismos! que avisan do volcán submariño a piques de medrar en Hierro, Canarias.
Exemplo 2. Sento a comer, e nos informativos da tele pasan estas tremendas imaxes de Axentes Externos (ventos, xeo, golpes de mar...) modificando o relevo en plan bruto, ao cargarse salvaxemente un acantilado no SO de Inglaterra.



Para iso serve a Xeografía.  Para entender o telediario, por exemplo. Ou para comprender o pequenos e indefensos que resultamos fronte a unha natureza enorme e salvaxe. 

Exemplos doutros días de planeta xoguetón, facendo clic en: volcán submariño en erupción no océano Pacífico, corremento de terras en Italia, ou terremoto e posterior tsunami do ano pasado en Xapón.

Comentarios

  1. Andrea Ledo11/10/11

    Ai a xeografía...coas formas do relevo andamos nós ás voltas! Cousas descoñecidas, pero que están ben, polo menos saber como se formou Galiza por exemplo, a min eso gústame jaja agora os comentarios de mapas topográficos por exemplo...ai non, iso nadiña...pero bueno, de aquí a selectivo malo será!

    ResponderEliminar
  2. Miguel11/10/11

    Tranquila Andrea, porque no selectivo non se estilan os comentarios de mapas topográficos. Hai anos que non cae un. Pero bueno, haberá outros... Moito ánimo,e sacade proveito dos exemplos das noticias.

    ResponderEliminar
  3. Sandra11/10/11

    Buf!impresionante! e que medo estar preto ou ter que vivir algo así.

    ResponderEliminar
  4. Si que asusta, Sandra; pero o saudable é pensar que un día tamén nos tocará a nós. Saudable é coñecer onde vivimos, para saber o que un día nos pode pasar (todo o mundo sabe da orixe volcánica das Canarias) e estar preparados para afrontalo sen aspaventos e berros de incompresión. Saudable é saber, en definitiva, para ter preparada a nosa moeda para o barqueiro.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...