Hai unha muller con nome de barco antigo á que aprezo moito. Ela non o sabe, pero na nosa última conversa (viaxes, libros, cine... Cousas así, que a moitos nos gustan e nos reconcilian coa vida), deixou sementada a entrada pola que agora deslizades os vosos ollos. E aínda que non se chame Pandora, a imaxe da portada retrátaa bastante ben. Así que hoxe tamén ela forma parte desta moeda.
Corto Maltés é un mariño. Duro, astuto, valeroso, fiable como unha rocha, e dun atractivo irresistible para certa clase de intrépidas lectoras. Hugo Pratt creouno en 1967, e ata 1989 foi publicando diversas aventuras súas ata convertelo nun auténtico clásico do cómic en todo o mundo. Polas súas historias, sabemos que Corto naceu en Malta en 1887, de nai sevillana e pai inglés, e que pasou a súa infancia en Córdoba. Alí, unha xitana quixo lerlle a man e descubriu que non tiña "liña da Fortuna"; por iso, a fixo el mesmo valéndonse dunha navalla de afeitar de seu pai. Para que vos fagades unha idea de como é Corto. Despois, embarcouse un bo día, e desde entón nunca deixou de vivir aventuras a través do Pacífico e outros mares.
"La balada del mar salado" é precisamente a primeira das historias nas que aparece o noso protagonista. Nela, dous rapaces novos, Caín e Pandora, aparecen flotando á deriva no océano Pacífico, preto da Nova Guinea alemana e a piques de estalar a I guerra mundial. Desde o momento en que os rescaten, irán deixando de ser dous nenos para sentirse inmersos de cheo nun mundo de adultos salvaxe e perigoso, no que todos conspiran e ninguén se respeta. Cuspidiño á vida, en moitas ocasións.
E non podo desvelarvos máis. Pero por se aínda tendes dúbidas, regálovos, polo morro, algunha das poderosas viñetas desta historia mítica... Para que vexades. E co desexo de que vos engache:
CORTO MALTÉS. LA BALADA DEL MAR SALADO, de Hugo Pratt
Grazas a F.R., por legarme este libraco.
Enamoreime de Corto nesta aventura,e non é coña, cando as miñas amigas suspiraban por actores ou cantantes de moda eu soñaba con él, e que fora un debuxo non supoñía ningún problema,nunca olvidarei a súa mirada cando se despide de Pandora:
ResponderEliminar- Estás muy bonita. Me recuerdas a un viejo tango que oí en Buenos Aires.
- Será porque me parezco a alguna mujer que conociste allí.
- Precisamente porque no te pareces a ninguna quisiera encontrarte en todas partes.
- No me iré contigo, Corto Maltés.
- Lo sé.
É unha páxina incrible, a da despedida entre ambos... No debuxo e no texto. Con ese Corto Maltés que de pronto queda sorprendido de si mesmo e coa mirada perdida... ou quizá con mirada de pérdida.
ResponderEliminarAltamente recomendable!