Saltar ao contido principal

Alzheimer, Arrugas


Acabas de espertar, pero non recordas o nome do lugar no que vives. A luz cólase xa entre as contras, así que érgueste. Hai tempo que te axudan a vestirte, porque esqueciche se a camiseta vai por debaixo ou por riba do xersei. Ao rematar, sentes fame e queres desaiunar, pero non lembras onde están os mobles da cociña, e tampouco que demo é un moble ou unha cociña. Por sorte, a túa parella faino para ti, e despois senta ao teu lado, observándote co mesmo coidado e cariño que se foses un neno. Miras para ela con sorpresa. Qué guapa, pensas. Gustaríache tanto darlle as gracias; pero non llo dis. Non te atreves, porque a túa memoria esqueceu por completo quen é esa persoa...

Un por clase. Quizá sexa eu, ou ti, ou a persoa que tes ao lado. Pero no futuro, a un de cada trinta, máis menos, tocaranos con toda seguridade a china de sufrir alzheimer. Esa enfermidade que o arrasa todo na túa memoria. Incluso aquelas cousas que tiñas gravadas a lume porque daban sentido á túa vida. Un sorriso. Un bico. Un verán... Así que non podemos mirar para outro lado.

Hoxe é o día mundial do Alzheimer. O texto do principio só é un exemplo. Pero Arrugas é a mellor historia que lin nunca sobre este mal do noso tempo. Un cómic alucinante, entrañable e do máis recomendable, que vos fará pasar as páxinas despacio, detervos con sorpresa nos debuxos, entender como se vai presentando a enfermidade, e valorar mellor a aqueles que queren e coidan aos que a padecen. Lembrade: un de cada trinta.


ARRUGAS, de Paco Roca

Comentarios

  1. Unha gran historia que non te deixa indiferente; desas que te removen por dentro e que todos deberiamos ler.

    ResponderEliminar
  2. E nunhas semanas, de premio, estréase nos cines a película, da que xa hai trailer.
    http://www.arrugaslapelicula.com/es/

    ResponderEliminar
  3. vitoria27/9/11

    tic, tac,
    tic, tac,
    nacemos co reloxo incorporado, con fecha de caducidade na tapa como os iogures...
    que conmovedora a capacidade de sorrir a pesar de todo, no mesmo frasco a pastilla da desesperación e o seu antídoto!
    Como me gustou!

    ResponderEliminar
  4. "Desesperación e antídoto"...
    É curioso, Vitoria. Ás veces iso é precisamente a lectura: o mellor dos antídotos para gardarse da desesperación. Ou incluso para sorrir ante ela. Alégrome.

    ResponderEliminar
  5. Sandra29/9/11

    Dende logo que este cómic é "grande",quédaste pensando,reflexionando..o que é a vida...
    Que ben o describes Miguel e que pena dá.
    Ánimo a aqueles que o viven de cerca e que con todo o seu agarimo coidan os que o padecen.Eles sempre,seguro,a pesar de non lembrar,estarán máis que agradecidos.

    ResponderEliminar
  6. Nerea25/4/12

    Non tivera ocasión de ler o comic, pero este luns andaba pola biblioteca do insti, vino e collino. Lino naquela tarde. Cando pensas nunha persoa con Alzheimer, sempre pensas na pobre muller/filla/coidad@r que o atende e nunca na persoa que o sofre. Sen dúbida algunha, ambas as partes o pasan mal pero o que o sofre en primeira persoa é Emilio, neste caso.
    Neste comic tamén vemos o medo a ser vello, e as consecuencias que iso conleva. Nunha palabra: Encantoume!

    ResponderEliminar
  7. Que ben Nerea. Alégrome de que este cómic saíra ao teu encontro: non todos os días se atopa un unha historia tan boa como Arrugas.
    O alzheimer, a soidade ou a vellez, enténdense mellor conforme avanzan as páxinas. As arrugas tamén poden resultar fermosas.

    ¿Déixasme que che recomende outro cómic?: "El Faro", do mesmo autor, Paco Roca.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d