Saltar ao contido principal

Local Hero


Imaxina que traballas para unha compañía petrolífera. Vives nunha gran cidade, adoras vestir de traxe, tes moita pasta, e conduces un Porsche. Un día, o xefe encárgache ir a un pobo perdido na costa de Escocia, co obxecto de comprar todos os terreos para montar alí unha refinería. Cando baixas do avión, atópaste cun modo de vida... diferente, no que todo é rabiosamente peculiar, especialmente os seus personaxes: un axudante políglota pero algo alelado, un multialcalde, un vello que vive na praia cos restos que trae a marea (inevitable non acordarse de Crebinsky), unha investigadora mariña que parece unha serea, un cura negro (en Escocia!), un mariñeiro que cambia a diario o nome ao seu barco... e unha cabina de teléfono na que falar ten o seu aquel. Cando te deas conta, estarás preguntándote a ti mesmo se de verdade queres comprar un sitio así. 

Sorrirás con esta fábula na que se mesturan modos de vida, paisaxes que curan,  soños, sana loucura e a mensaxe de que, se cadra, non todo se pode comprar... (e de regalo, a música de Mark Knopfler de fondo). Podedes ver unha ficha da peli, clicando aquí.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...