Ano 1914, Europa. O mundo é un tableiro de Risk con todos os territorios repartidos. Despois de anos de feroz industrialización e de inhumano imperialismo sobre os continentes de Asia e África, o aumento da tensión entre as potencias é xa insoportable. E estoupa un conflito de dimensións ata entón descoñocidas. A I Guerra Mundial deixou máis de dez millóns de mortos, unha Europa devastada e imaxes para non esquecer nunca. Non sempre é posible imaxinalas, pero ás veces o cine axuda a logralo.
Hai unha película que soubo amosar o monte de lama que eran as trincheiras, a noxenta falta de valor e honestidade dos mandos militares que nunca pisaron un campo de batalla, ou o drama terrible de loitar en nome de cousas que en nada melloran á humanidade... Esa película é, sen dúbida, "Senderos de Gloria", de Stanley Kubrick. Un filme que non admite palomitas... pero polo que non pasa o tempo. Como sucede co CINE con maiúsculas.
Déixovos de travelling polas trincheiras!
Recordo ver moitas películas de guerras e series nas que, dependendo da época, os superiores acompañaban aos seus soldados. En "Juego de tronos" (Game of Thrones) os reis combatían ao carón do exército, e incluso o lideraban, e mesmo atopamos en "Troya". Non obstante, na Idade Contemporánea en tódalas guerras os líderes observámolos resgardados do frío ou baixo a sombra se fai calor a unha distancia segura do campo de batalla mentres os reclutados perden a vida deixando desoladas as súas familias.
ResponderEliminarE despois, cando unha guerra aproxímase e todos advirten que haberán moitas mortes e que é posíbel que non consigan a victoria, eles miran o pobo coma se fose unha colonia de formigas e din cos seus sorrisos petulantes:
-¿Qué máis darán unhas cantas vidas máis?Estarán encantados de servir ao seu país.