Saltar ao contido principal

O mellor corto español?

Preséntovos "La Guerra":
un corto impresionante, que vos vai deixar coas mans xeadas e a mirada perdida.

Clic na imaxe para velo!

"Una historia de guerra nunca es moral. 
No instruye, ni alienta la virtud, ni sugiere modelos de comportamiento, 
ni impide que los hombres hagan las cosas que siempre hicieron. 
Si una historia de guerra parece moral, no la creáis"

Tim O´Brien, en "Las cosas que llevaban"

Comentarios

  1. xeada...descolocada...coa mirada perdida...cunha bágoa apiques de caer...así me deixou o corto. Aínda non entendo porqué sempre é a xente de a pé, a xente traballadora, cunha familia, xente que lle da igual a política e que o único que quere é vivir e deixar vivir, ten que pagar as consecuencias de algo que non buscou coa súa propia vida, sen oportunidade de defenderse e loitar por ela. E ninguén fai nada por evitalo. Cousas coma esta son as que me poñen de mal humor. Pero si, gustoume o corto, si. Agora era preciso que fixesen un sobre cómo vive a guerra un político, un alto cargo do exército implicado nela ou simplemente un soldado que ten a vida dun inocente indefenso nas súas mans. Creo que son interesantes todos os puntos de vista dun acontecemento.

    ResponderEliminar
  2. Entendo esas sensacións, ELF.
    Pero non sei responder. Ás veces, parece unha cuestión de poder: eles teñen o PODER e PODEN elixir. Outras, parece cuestión de distancia: como eles non ven, eles non senten. E en ocasións, penso que o mundo é así: un enorme taboleiro de xadrez no que outros pretenden controlar a partida.
    Sobre eses outros cortos, quizá DeD poidan suxerirnos algúns títulos...

    ResponderEliminar
  3. Rebeca31/5/18

    Profe, deberías por este corto na clase porque a verdade é que quedeime abraiada ante isto.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Pois anotado queda, Rebeca! Próximo día, na túa clase, veremos e pensaremos "La guerra". Grazas por lembrarmo, por pedirmo e, por suposto, por chegar ata aquí. ;)

      Eliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...