Durante a ditadura, Galicia quedou anegada de encoros.
Medio século despois de fuxir das casas coa auga entrando polas portas,
os veciños da desaparecida aldea de Alberguería seguen vivindo as consecuencias.
Unha triste e fermosa reportaxe de Pedro Prada, rodada en 2007,
e que podes ver, íntegramente, AQUÍ.
Os pelos de punta,un nudo no estómago,tristeza,decepción,tremendo.Un documental brillante.Os encoros,tremendo engano.
ResponderEliminarEn Huesca,hai un pobo: Jánovas,con historia parecida,diferencia:nunca se chegou a construir o encoro.Enlaces que falan sobre o tema.
http://www.pueblos-espana.org/aragon/huesca/janovas/galeria-fotografica/
http://www.pueblosabandonados.es/2009/07/la-historia-de-janovas.html
Estiven en Jánovas,fai tres anos,pasei polas súas rúas,vacías de xente,vin as súas casas,derruidas,o colexio,coa pizarra aínda colgada na parede,sen nenos,triste,a igrexa,co seu altar,as súas pinturas.Un pobo deshabitado,triste,sin a súa xente por un encoro que nunca vai existir.Ogallá algún día os veciños de Alberguería,de Jánovas e de tantos outros pobos,recuperen o que e seu,recuperen a ledicia e o encanto do lugar que os viu nacer,medrar.Noraboa por tremendo blog,non deixas de sorprendernos Miguel,es un crack!
INCRIBLES as fotos e os vídeos sobre Jánovas. Impactante a conclusión á que chegan os que alí viviron: "la gente no vale nada".
ResponderEliminarHai pouco tempo, levei á clase de Xeografía un recorte de prensa sobre a desfeita do río Xallas, en Ézaro, na Costa da Morte. O Xallas é o único río de Europa que desemboca en fervenza directamente no mar. E para premiar semellante atrevemento, seis embalses foron chantados neste río. Esta semana santa achegueime ata alí: o que vin, merece unha entrada propia.
Así que, SM, a próxima entrada adicareina a este embalse, e vai para ti. Grazas!
gústame moito o blog, pero o que mais me gustou foi o tema do embalse, a verdade e que me deixou
ResponderEliminarun pouco triste, non me gustaría ter que pasar por eso. Quero animarte a que sigas compartindo con todos ese montón de cousas que atopas cada día e que me parecen moi interesantes. Unha aperta
Nunca sabemos o inxusta que pode ser a vida, ata que nos toca vivir algo que te golpea, e xa non te solta. Desde fóra podemos comprendelo, criticalo ou darlle voz para que non caia no esquecemento. Pero nunca sentilo coma eles. Oxalá coñecer estas Historias, serviran para que non volveran repetirse.
ResponderEliminarGrazas polos ánimos, mlp. Valen moito.