Saltar ao contido principal

El crimen de aburrir en clase

¿Qué es una clase? Una clase es... una oportunidad para entretener, divertir, relatar, imaginar, preguntar, escuchar, reír, sonreír, probar... probar... probar con el afán de sorprender. Lo contrario es aburrir. Y aburrir en una clase es un crimen. Repito, un crimen. Ahora bien, si el alumnado consiste en chicos jóvenes, en adolescentes o directamente en niños, entonces ya no es un crimen... Es un holocausto.

Sé, porque todos los días preparo y doy clases, que no siempre se logra. Que es difícil interesar a todos, resultar motivante, prender la llama de la curiosidad o no aburrir. Pero intentarlo, imaginar otras vías, buscar algo inesperado, ser creativo o, para que todos nos entendamos, currárselo... Esto, en esta profesión, ha de ser un deber moral. O sí, o sí. Y por eso admiro a este tío. Por eso lo querría para mí, o para mis alumnos o para mis hijos. Porque un buen profesor es aquel capaz de atreverse a concebir las clases como lo que realmente son: un espectáculo ante el público más duro que existe. Una gran puesta en escena. Una hermosa oportunidad para sorprender, para aprender, para no aburrir.

Aquí lo tenéis. Holandés. Astrofísico. Rompedor. Auténtico. Unico. Leyenda... 
Profesor (este sí, con todas las letras)





Walter Lewin. 75 años, vividos con pasión, como sus clases...
Gracias, maestro. Por el entusiasmo, por la curiosidad, por la diversión y por el afecto.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...