Xa temos gañadores!
Oxalá puidera regalar máis pelis... Porque, ademais das gañadoras, había outras críticas que tamén tiñan algo especial. Por exemplo as dos pseudónimos Marx, Erre, Royal Comandos, G1H2P3 ou o ousado texto de Nohaypanparatantochorizo... Tanto é así que precisei de varias eliminatorias, repescas e xurados para asegurarme de que elixía con xeito e non me deixaba guiar por unha única impresión. En todo caso, ao final non quedaba outra que elixir. E as seleccionadas foron estas! Tres críticas que arrecenden a sentidos, saben a soños e sonan a sinfonías.
1ª Mellor Crítica
"PERFECT SENSE",
por Mulculu (Laura Martínez)
Existe un sentido perfecto? Cal dos cinco sentidos desexarías non perder xamais? Sentir é un verbo difícil de definir, pois podemos sentir o que cheiramos, degustamos, vemos, oímos e tocamos, pero tamén podemos sentir amor, odio, pena, empatía... Este é o argumento fundamental do filme, disfrazado de historia de amor, no que o sensorial predomina sobre o racional, mostrando a forza do amor entre as apocalípticas traxedias. A pesar de que dende lonxe pareza ser unha historia pesimista, fai balance entre aquelas cousas que cremos necesitar e aquelas outras que realmente necesitamos para sobrevivir. E se un día comezamos a perder os cinco sentidos?
2ª Mellor Crítica
"REQUIEM FOR A DREAM",
por Miguel Abraira (Abraham del Río)
Película do 2000 que, influenciada por "Trainspotting", de 1996, mostra un dos camiños a percorrer para alcanzar o soño americano da fama e da riqueza, e non, como moito público cre, a dureza das drogas. Estas só debuxan a porta para chegar ao mundo desexado, que se pecha unha e outra vez e ningún dos personaxes consegue pasar. O mellor? A famosa banda sonora, o formidable reparto e o agobiante final.
3ª Mellor Crítica
"EL PIANISTA",
por El Calvo de Brazzers (Isaac Casal)
Una obra maestra de Polanski, una película delicada, que conjunta de forma elegante con las notas y acordes del pianista, dando resultado a una película dura de ver. La historia de un hombre que lucha contra su propio destino en una Polonia ocupada por los nazis, donde se puede observar la unión de un pueblo o incluso de una familia, que durante horas te hará pensar en hasta dónde puede llegar la brutalidad del ser humano; pese a que siempre retumba la esperanza, en unos personajes más humanos que nunca. No es una historia de nazis cualquiera, es una perfecta sinfonía. Siéntense a escuchar y sentir al pianista.
Parabéns a Laura, Abraham e Isaac.
E moitas grazas a todos, por sumarvos ao xogo de compartir pelis, historias e ilusións.
Disfrutade do cine!
Sempre hai unha boa película por descubrir.
Comentarios
Publicar un comentario
Grazas por comentar!