Saltar ao contido principal

A donicela ambiciosa

A natureza supera ás veces á ficción e esta fotografía, totalmente real e capturada en Reino Unido o pasado luns, é un bo exemplo. Porque a ver:

Que fai unha donicela subida a lombos dun paxaro pica-pau en pleno voo?

Fotografías, todas, de Martin Le-May


A) Dar unha volta
B) Intentar comelo
C) Fixéronse amigos
D) Á donicela atráelle a cor vermella

Si, a última resposta é tentadora: é a máis longa, e o vermello case sempre ten unha atracción especial no mundo animal. Pero non. A resposta correcta é a B: está intentando matalo! A donicela é un mamífero moi pequeno, pero moi voraz e capaz de atacar a presas de entre cinco e dez veces o seu propio peso. De feito en Galicia hai unha chea de lendas nas que é tratada como un animal mortífero, tanto pola súa trabada como ata polo seu alento. 

A imaxe foi captada por un fotógrafo afeccionado,
desde o mesmo momento en que o mustélido se bota enriba do paxaro:

Ata que este, despois de voar durante uns segundos, 
logra aterrar e desfacerse da ousada depredadora. 

Polos pelos!... Ou polas plumas.
(Feliz Día Internacional da Natureza)

Comentarios

  1. saíu a vena FÉLIX RODRÍGUEZ DE LA FUENTE!!! Que curiosos son os bichos meu deus!! E moito mais interesantes ca algunhas peroas!! Un Bico.

    ResponderEliminar
  2. Nesta ocasión non é un abejaruco, pero si, a imaxe é das que gustaría ao bo de Félix e lle faría botar unha mítica parrafada: "Amigossss: la mussstela nivalisss, conocida vulgarmente como comadrrrrejjja, se aferra, con sus garras prominentes, al pescuezo de su víctima..." :D Xa sabes!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Prehistoria en Campo Lameiro

O pasado xoves tivemos a sorte de estar en Campo Lameiro , camiñando entre petróglifos  cheos de cervos, labirintos e círculos milenarios . Facede clic na fotografía... e veredes! E agora que sabemos da Prehistoria ... a Historia deste día contarédela vós!  Acaso hai alguén mellor para facelo...? Pensa o que che sorprendeu, o que aprendeches, o que che gustou ou fará que recordes este día...  e escríbeo aquí para poder lembralo cando pasen os anos.