As mesmas realidades poden ter formas diferentes dependendo do lugar no que un nace. A Carlos Caro, o director desta premiada curtametraxe, bástanlle apenas 3 minutos para ensinarnos como é a vida dun neno calquera... en Uganda. Hoxe cúmprense 25 anos do día en que o mundo prometeu que faría todo o posible para protexer os dereitos dos nenos, alí onde se atopen. Mentira. Fracaso.
Clic para vivir Un día de campo
Os Estados asinantes recoñecen o dereito do neno a estar protexido contra a explotación económica e contra o desempeño de calquera traballo que poida ser perigoso ou entorpecer a súa educación, ou que sexa nocivo para a súa saúde ou para o seu desenvolvemento físico, mental, espiritual, moral ou social.
Convención sobre os Dereitos do Neno. ONU, 1989.
Si. Uganda tamén asinou.
:-( Triste, inxusto, fracaso,... e un longo ecétera de descalificativos a este incumpremento dos dereitos dos nenos.
ResponderEliminarO peor é que este só é unha ínfima mostra do inaceptable sufrimento no que se enlama a infancia de millóns de nenos. Porque estes nenos de Uganda son só uns poucos do 15% de nenos que están traballando agora mesmo no mundo. Pensade nos nenos que están na rúa. Ou nos nenos que viven en países en guerra (como Siria), onde son vítimas de bombardeos, francotiradores, fogo cruzado... Nos nenos soldado, reclutados, adestrados para odiar, matar ou autoinmolarse... Ou nese 11% das nenas do mundo que son obrigadas a contraer matrimonio antes dos 15 anos de idade. A que aspira unha humanidade que nin sequera é capaz de coidar das súas propias crianzas?
ResponderEliminar