Saltar ao contido principal

Cemiterios, con outros ollos

Gústanme os cemiterios. Dito así sei que sona raro, e de feito lembro ben os xestos dalgúns a primeira vez que me oíron dicir isto. Pero son xestos que só duran o tempo que tardo en explicalo un pouco. Naturalmente, non falo de cando temos que ir pola morte dun amigo ou dun familiar, senón de cando o facemos sen motivo aparente. Polas ganas de viaxar, de descubrir, de dar corda á curiosidade, de concedernos un paseo atento e con tempo suficiente para atreverse a entrar e a perderse nos detalles.

Cementerio de Montmartre, París
Só cando vamos a eles así, coa atención en vilo, a mirada atenta e a mente libre de prexuízos, aparecen os motivos para velos como o que realmente son: lugares especiais, cheos de historias, apelidos, epitafios curiosos, símbolos e esculturas dignas das mellores novelas. Todo cemiterio esconde sempre algo inesperadamente fermoso, inquedante, conmovedor, que axuda a deter o tempo.

Cementerio de Montmartre, París
O bico da morte, no cemiterio de Poblenou, Barcelona (Fotografía de Lord Checa)
Non creades que fai falla ir moi lonxe para ver obras coma esta. En Galicia tamén hai cemiterios incribles que apenas son coñecidos polo común da poboación. Como o de Noia ou o de Santa Mariña Dozo, en Cambados, entre impresionantes ruínas medievais.

Santa Mariña Dozo, Cambados



Ou os neogóticos da Terra Chá, como o de Goiriz (Vilalba) ou o de Trobo (Begonte), onde as tumbas parecen apuntar ao ceo cos seus pináculos e as entradas dos camposantos dan a benvida con mensaxes que obrigan a parar e repensalo todo.

Trobo, Begonte (Fotografía de Jorge Coira)


Ou os máis antigos dos que hai nas grandes cidades: San Froilán en Lugo, San Francisco en Ourense, San Amaro na Coruña, ou Pereiró en Vigo. Lugares nos que un nunca poderá deixar de sorprenderse e abrir moito os ollos ante os pequenos detalles que van xurdindo a cada paso, mentres un camiña calado e atento, aprendendo a ver mellor a morte... e de paso a vivir mellor a vida.

Cementerio de Pereiró, Vigo. Unha tumba pola que xa paga a pena unha visita.

Agora que vén Defuntos e os cemiterios se encherán de xente por un día,
quizais sexa unha boa oportunidade para mirar estes lugares con tempo e ollos curiosos.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

III Concurso CineHistoria

Como cada curso, e xa van tres, en 1º de Bacharelato empregamos a Historia como unha escusa para ver cine... Ou será que usamos o cine como escusa para ver a Historia? O funcionamento é sinxelo. Entrego unha lista de películas por época histórica, concedo un prazo amplo para ver unha delas e despois realizamos un concurso de críticas onde cada un busca unha forma orixinal e breve de falar da peli que elixiu... Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o  III CONCURSO CINE HISTORIA  de 1º Bacharelato! 49 películas na lista. 41 candidatos que escribiron a súa minicrítica (8 liñas). 3 pelis de premio (as da imaxe) para as 3 mellores! A partir desta tarde podedes lelas todas, nos Comentarios  desta entrada. Este Xoves 4 , na clase e no blog:  Gañadores, Premio e Foto! Sorte a todos!