Igual que o ano pasado, a homenaxe ao Galego en Caronte vai por libre. Tan libre, que chega un día despois do Día. Pero non importa; é máis, gústame a idea. Así que aí van un par de historias sorprendentes, co galego como fío.
A primeira trata sobre o libro Made in Galiza, de Séchu Sende.
Éxito aquí... e no Curdistán!
"Made in Galiza" reúne pequenos relatos acerca das palabras, da vida que agochan ou á que dan lugar cando as usamos e tamén do amor pola lingua galega. Relatos ben orixinais, sensibles e cun punto de retranca, nos que é fácil recoñecer todos os comportamentos posibles en torno ao Galego. Con títulos tan suxerentes para unha lingua como "O ladrón de palabras", "Na oficina de obxectos perdidos", "Instrucciones para aprender a hablar gallego" ou "Eu fixen ouigha co espírito de Castelao".
Pero é que este libro é bestseller tamén en Turquía! E onte unha boa amiga contoume a fermosa historia do por que. Todo empeza o día en que un avogado curdo (unha minoría étnica nos países de Turquía, Iraq, Irán e Siria), abre "Made in Galiza" nunha libraría de Compostela. Levaba na cidade varios anos estudando Ciencias Políticas, e quedou tan impresionado polos relatos (nun deles os curdos de Turquía eran incluso protagonistas) que empezou a dar voltas á idea de dalo a coñecer aos curdos. E deu tantas voltas que traduciuno, e ao seu regreso editouno! O libro, publicado en turco e en curdo, foi elixido Mellor Libro de 2010 na Feira do Libro curda, e leva vendidas máis de seis edicións. Iso si, con novo título, extraído dun dos relatos: "Nin en soños vou perder a miña lingua". Pois iso.
Portada do mesmo libro, na súa exitosa edición en curdo. Vía |
A segunda historia sorprendente lévanos máis preto,
pero tamén fóra de Galicia.
En concreto a tres concellos no norte de Estremadura, nos que se fala galego! Ou algo tan parecido que é imposible non tremer ao escoitalos. Son Valverde do Fresno, As Ellas e San Martín de Trebello. Pero como é posible? A orixe parece estar no século XIII, cando estas zonas foron repoboadas con galegos. O illamento xeográfico axudoulles a conservar a súa lingua, que era galego antigo e que durante setecentos anos foi para eles instrumento de comunicación e símbolo da súa orixe. Da súa identidade. E aí segue. Viva.
e que as palabras sexan maıs fortes ca os nacıonalısmos!
ResponderEliminarAsí sexa! Como o foron nestes setecentos anos! E que as persoas nunca deixen de levalas consigo aló onde vaian.
ResponderEliminarGrazas pola historia, Marey! E por seguir sendo, alén das fronteiras, Made in Galiza.