Fixádemos que modelazo! ...Refírome ao coche!
O Trabant era o único coche accesible na Alemaña Socialista. Con capacidade para 4 adultos e algo de equipaxe (imprescindible a caixa de ferramentas!), o Trabbi contaba cun motor de 500 cc, 4 velocidades e... agarrádevos, 17 cabalos de potencia! Que nos anos 60 lograron mellorar ata 26 cabalos, cos que era posible alcanzar unha punta de 108 quilómetros por hora. Evidentemente, tratábase dun "cochiño", pero... Que liberdade tan grande, cando as liberdades son poucas, se podería sentir cun Trabant na porta da casa!
Había, iso si, un pequeno problema: para compralo había que apuntarse nunha lista de espera. E esta podía chegar ata os 10 anos! Por este motivo o Trabant converteuse rapidamente nun símbolo do difícil que era adquirir bens de consumo na Alemaña Comunista. E tamén por iso, ás veces o prezo deste coche era máis alto no mercado de segunda man, xa que iso permitía aforrar ao comprador os anos de espera.
A carrocería non era metálica senón de fenoplast. Isto facíao moi lixeiro, pero pola contra empeoraba a súa resistencia aos golpes. Pese a todo, os Trabbi soían durar unha media de 28 anos! Claro, despois dunha década esperando para telo, como para non espremelo ben! Os elementos de seguridade (activa ou pasiva) non eran moitos, e de extras mellor non falamos. Aí vai unha do seu espartano interior:
O Trabant fabricouse na RDA entre 1957 e 1991. Desde entón foise convertendo case en obxecto de coleccionismo, e en símbolo amable e carismático desa Alemaña que un día existiu. Contrariamente a moitas das cousas que foron protagonistas durante a Guerra Fría, o Trabbi esperta simpatías. E non sei... ao mellor é polo seu pequeno tamaño, ou polo seu deseño. Ou ao mellor, sen máis é que resulta entrañable por iso que sempre vén a representar un coche: unha porta á liberdade de poder moverse polo mundo. Sen barreiras nin muros.
Trabant rachando o Muro de Berlín, no propio Muro de Berlín.
Por Birgit Kinder.
Comentarios
Publicar un comentario
Grazas por comentar!