Saltar ao contido principal

Rescatando animais

Entre toda a merda que xeramos, ningunha hai peor cá o maltrato.
Sodes capaces de velo nesta imaxe?


Era unha cadela branca, de ollos azuis. Estaba chea de sarna e de infeccións por todo o corpo. Tan débil que nin sequera tiña forzas para moverse cando se achegaron a ela para axudala. Unha hora estivo a persoa do vídeo ao seu lado, tratando de gañarse a súa confianza para poder levala con el ata unha clínica.


Non sei se é agradecemento, ou se é empatía. Quizais é simple felicidade. Pero tras dúas semanas de intenso tratamento e coidados veterinarios, a cadela non só estaba case recuperada fisicamente... Ademais axudaba a outros cans que foran abandonados a recuperar a confianza!


Máis aló desta historia, gustoume o que atopei detrás dela. Dúas persoas organizadas para loitar contra o abandono, e unha web con decenas de vídeos coma este. Se como dicía Gandhi, a grandeza dunha civilización se pode xuzgar por como trata aos seus animais... pasaremos á Historia como unha banda de paletos

Clic en calquera das fotos para ver o vídeo desta historia.
E Clic en Hope for Paws, para ver e saber máis.

Comentarios

  1. Sandra19/12/13

    Un vídeo moi emocionante. BRAVO por toda a xente que axuda, coida, quere e respeta aos animais!

    ResponderEliminar
  2. marisa20/12/13

    Non podo deixar de emocionarme con estas imaxes, ogallá houbera mais xente coma ésta.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...