Saltar ao contido principal

Atrévete

"No deje que el miedo le gobierne", dille o logopeda ao rei tartamudo na película "El discurso del rey".
Ás veces deixamos que o medo nos paralice. Pero o medo é medo só ata que o medoso se rebela.
Por iso me gusta tanto este anuncio.
Clic na imaxe para rebelarte


Porque non temos tempo para vivir con medo.

Comentarios

  1. Carmen Ónega23/11/13

    Piensa, cree, sueña y atrévete.

    ResponderEliminar
  2. "No dejes que nunca nadie te diga que no puedes. Ni siquiera yo... Si quieres algo, ve a por ello y punto".
    Un pai a un fillo, en "En busca de la felicidad".

    ResponderEliminar
  3. Ola, eu son Noemi (Sindeberesfobia) ,irmá de Jeanette e Alba Fernández.En nome da clase agradecemosche moito o teu video e o teu comentario respecto a nosa publicación de "O gran libro dos medos" que nos despertou moita alegria e felicidade ante o reconocemento do noso traballo.Grazas.

    ResponderEliminar
  4. Ola Noemí! Non sabía que eras a irmá de Jeanette e Alba! Dalles un abrazo ben grande da miña parte.

    Moitas grazas a vós por esta mensaxe. Escribín o comentario porque me encantou descubrir da vosa man ese "Gran libro dos medos" que todos máis ou menos coñecemos pero do que pouco falamos. Gustoume que vos atrevérades a vencer os medos, sorprendéronme moitas das fobias das que nos falastes, e entusiasmoume o BEN feito que estaba todo o traballo. Así dá gusto. O único que desexo é que sigades sendo así de creativos e de bos á hora de enfrontar a vida.

    Parabéns!!

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Petos de ánimas: o medo como arma

  “ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú.  E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...