Normandía? Non... Laxe, Galicia

Como me gusta esta foto!

Tres nenos galegos apenas poden crer o que ven. Un avión de combate estadounidense acaba de pousarse no areal de Traba. É domingo e, hai tan só uns minutos, todos os veciños vírono cruzar o ceo, perdendo altura cara á praia, cos motores ruxindo e a cabina empezando a arder. Achéganse correndo. Detéñense. Dubidan. Desexan coñecer, pero temen que a forza do mar o desprace cara eles... A poucos metros, piloto e acompañante queiman apresurados un feixe de papeis, e xesticulan mentres berran algo estraño, que sona a: Fon! Fon, plis! Fon!

Era o 22 de outubro de 1944, o desembarco aliado en Normandía triunfara e o cerco aos nazis empezaba a debuxarse. Galicia, pese a estar lonxe da fronte, era frecuente zona de paso para navíos, submarinos e aviación de ambos bandos. Aquel día, Eugene Casale e John Kurek viaxaban nun bombardeiro Douglas A-26 desde Marrocos a Inglaterra, cando a cabina empezou a arder, e víronse obrigados a unha aterraxe forzosa. Os veciños acudiron e atoparon aos dous homes queimando documentación, facendo xestos para avisar do risco de explosión e preguntando por... un teléfono!

A fotografía foi realizada daquela por un retratista de Laxe, José Vidal. Pero o máis bonito desta historia vén agora. Porque grazas a ela, e tirando do fío, varias persoas veñen de lograr localizar en Connecticut (Estados Unidos) a Eugene, o home que aquel día fixo aterrar este avión na praia de Traba. E contan que con 92 anos, o vello piloto (a vista e a memoria desgastadas) sostivo nas mans a fotografía do seu plateado aeroplano, mentres dicía... Mira, este era o meu avión. E esa era a xente que nos axudou. E esta, como se chama?... esta era a praia máis fermosa que vin nunca...

E non me estraña...

Feliz reencontro.

Feliz capítulo (que xa é difícil...) da IIGM.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

Crónica dunha viaxe anunciada

Os de 3º B xa o sabedes . Temos data para unha excursión de tooooodo o día. Non direi nada, so unhas pistas... Imaxes do que nos agarda . Partimos?

Ler máis

Petos de ánimas: o medo como arma

“ Un alma tienes y no más, si la pierdes qué harás ” . Eso pon nalgúns coma este. Glups. Coñeces os petos de ánimas?... De noite e, coa única luz dunha vela, a imaxe impresiona. E xuro que non a puxen eu. Este está nun cruce de camiños, sobre unha pilastra. As figuras representan tres almas (unha delas con mitra, polo tanto un bispo) ardendo terrorificamente entre enormes lapas de lume no Purgatorio, cunha pomba (o espírito santo) sobre as súas cabezas. Se un se achega ben, aínda é posible descubrir restos da pintura vermella nas lapas, engadindo unha dose extra e moi truculenta de realismo. Qué demo é esto? E por que hai unha vela aí? Explícoche: Un PETO é unha hucha. Non a ves, pero detrás do cirio da foto hai un oco para depositar moedas nunha caixa baixo chave. Chave que por certo tería o párroco. As ÁNIMAS son as almas. Almas de persoas mortas que, por algún motivo, non poden acceder aínda ao ceo. E aí están, pasándoo mal, penando. E dando pena. O PURGATORIO sería ese espaz...

Ler máis

Don Carnal e Dona Coresma: 2019 vs 2021

É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú. E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...

Ler máis

Moedas para Caronte

Buscar neste blog