40 días de abstinencia? Que dura era a Coresma!, co seu recollemento e represión dos praceres carnais. Tratábase de conmemorar os 40 días de Xesús polo deserto e, de paso, afianzar así a fe relixiosa... E o pobo prestábase, pero claro, iso non había dios que o aguantase sen unha boa antes. E aí é onde aparece o noso Entroido: O tempo no que reina a gula, a luxuria, o xogo e a preguiza, todo o contrario do ideal de vida cristián; o Entroido é un mundo ao revés.
Visto así, parece revolucionario, non? Pois non, todo o contrario, di Mariño Ferro: Con esta inversión só se desexa amosar o desastroso e atolado funcionamento dunha sociedade se esta funcionase con principios opostos aos tradicionais. Deséxase ensinar que unha persoa lasciva, preguiceira ou comellona resulta tan atolada e estúpida como o labrego que sementa sobre pedras, como o sacamoas que usa enormes tenaces, etc. Ou sexa, que o Entroido é unha esaxeración da realidade co fin nada revolucionario de que todo siga igual... Bueno, e co fin de que poidamos soportalo. Poderemos?
Comentarios
Publicar un comentario
Grazas por comentar!