É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú. E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...
De novo Caronte bríndanos unha nova historia de superación, unha lección de vida. Emocioneime ao ver a Gabriel xogando a fútbol, facendo realidade o seu sono.
ResponderEliminarGuau, que ejemplo máis grande de forza e de superación.
ResponderEliminarGabriel tendría que ser un exemplo para moitas persoas, quen quere, pode.
Cada vez me sorprende mais, Caronte, un mundo no que te podes encontrar calqueira cousa.
Imaxinades como se sentirán os pais e irmáns deste rapaz véndoo superarse así? Lembrádevos de Gabriel: non hai obstáculos, poñémolos nós.
ResponderEliminar(Sorriso dos grandes). Que importante é loitar polos nosos soños e que tremendo ten que ser cumplilos, a sensación de Gabriel, da súa familia debe ser impresionante, única. Un exemplo a seguir.
ResponderEliminar