Saltar ao contido principal

"La quimio jugando se pasa volando..."

Lémbrome ben cando acompañaba á miña abuela ás súas sesións de quimioterapia. Recordo os tempos de espera na sala do hospital: o temor, a inquedanza, a ansiedade, a resignación, a busca doutras caras que comprendesen, e finalmente a determinación de coller ao becho polos cornos... Tamén lembro (vai todo no mesmo paquete) o que vén despois: o silencio, a dor, o corpo machacado, o pelo esvaído, e a enorme necesidade de mimo para compensar o trance... A vida non é xusta cando se ceba así cos avós. Pero, imaxinades o que é a quimioterapia para un neno? Pois seguide lendo... que agora vén o bo.

Todo empezou o día en que Mónica regala unha Play que xa non usa a un neno enfermo de cancro. Descubre así que este é capaz de sorrir durante horas, e sobrelevar a quimio cun optimismo e ilusión que acaba por contaxiar a todos. Ante o éxito, a ocorrencia convértese en idea, e a idea en proxecto, e así nace Juegaterapia. Ou o que é o mesmo: "la quimio jugando, se pasa volando"

Clic na imaxe para ver como funciona!


Ti doas unha consola ou videoxogo que xa non utilices, e eles entrégana nun hospital con área de oncoloxía infantil, para que o tempo de espera e a quimio pasen para os nenos da mellor maneira posible: rápido e sorrindo. Ademais, cada consola leva un adhesivo cos datos do doador, para que cando chegue ao neno este poida agradecelo cunha chamada, un sms, un debuxo...

Como vedes, hoxe tocou Moeda de chocolate. Desas que, custando moi pouco, son tesouro para moitos, porque axudan a facer a vida máis doce, dourada e luminosa...  Doade moito.

Comentarios

  1. Jorge9/2/12

    Xenial esa primeira idea que tivo no seu día esa amiga, Mónica, doando a sua consola, xermen do que, vexo, é agora, o traballo dos creadores desa fantástica web.
    E fermoso tamén, o sorriso da nena que recibe a XBOX ou esa cara de concentración do neno de gafiñas na sua Nintendo, ¡ ainda con cámaras diante e todo !...
    Se todo iso o aderezas cunha versión mais que decente do "Over the Rainbow" que no seu día cantou Judy Garland no "Mago de Oz", polo menos en min, xa teñen un candidato para doar cando menos, os meus vellos xogos de Play 3.
    Non e comparable a cara de ledicia ou, como xa dixen, o sorriso desa nena, cos porcallentos dez euros que che dan como moito nunha tenda "GAME" donde só con moita sorte podes sair de alí cun "grazas".
    Un prazer seguir este blog, de verdade.
    Saudos, Miguel.

    ResponderEliminar
  2. Estou contigo, Jorge!
    En todo, pero gustoume especialmente a comparación que fas entre as distintas consecuencias da elección que tomemos para os nosos xogos vellos: a ledicia dun neno enfermo, ou os porcallentos dez euros dunha tenda para lucrarse.
    Coma ti, eu tamén teño moi claro onde quero o beneficio... Xa estou preparando a miña doazón!

    O pracer é meu. Pracer de compartir e de aprender con vós.

    ResponderEliminar
  3. Asun9/2/12

    Estas son as noticias que te axudan a sobrevivir neste mar de malas noticias que nos asolagan a diario nos medios de comunicación.
    Non hai nada máis inxusto que ver a un neno sufrir, e nada máis alegre que ver a un neno sorrir.
    Son iniciativas coma esta as que nos fan crer que esta vida merece a pena.

    ResponderEliminar
  4. Sandra10/2/12

    Eu lembro moitas cousas, moitos momentos vividos coa miña avoa cando se operou,cando levou quimio e radio,cando puxo a súa peluca, pero sobre todo unha: as súas ganas de loitar, a súa valentía; dicíalle ás enfermeiras cando xa non eran capaces de collerlle a vía: "proba nesta que seguro que aquí es capaz". Buf, tantas cousas... Sempre a admirei e sempre a quererei. E vouche dicir: ela non xogaba á consola pero lembro como lle gustaba vernos xogar a nós e comentaba as xogadas ou botaba unha risada, e cando compartíamos os cascos do mp3 pra escoitar música ou lle leía en voz alta e lle encantaba a historia que nos contaba o libro,... Así pois
    Juegaterapia é destas cousas que se agradecen só con saber que existen, con saber que aínda queda xente boa e que non todo son noticias malas. Pero síntome contenta e agradézoche motísimo que nos deras a posibilidade de coñecelos e eu esta fin de semana envío a miña infrautilizada Nintendo DS para que "axude" un pouquiño a algún neno ou nena que a precisa máis cá min... para que xogando, a quimio se lle pase voando...

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d