O exemplo de Guardiola

O seu nome saiu na clase a semana pasada. Falando de política, empecei a tratar a figura do líder: alguén coa capacidade de lograr que a xente o siga. Descartados os políticos, ¿ocórresevos alguén que poida ter a virtude de ser visto como un bo líder por unha gran maioría de españois? Tres clases preguntadas, tres mesmas respostas: Guardiola. ¿Cales son os motivos?

Persoalmente, admiro a Guardiola. Gústame o seu fútbol, a paixón sana coa que o vive, as ideas e a súa forma de comunicar. Nun mundo de odiosos fanatismos como o deste deporte, nel vexo a alguén cheo de cualidades. Racional pero emotivo, silencioso, intelixente, motivador, coherente, sereno, moi hábil na comunicación, sinxelo pero elegante, perseverante ata a tozudez nas cousas importantes, Guardiola é un exemplo a todos os niveis. Un exemplo estudado xa en universidades de todo o mundo. O último libro que lin analiza polo miúdo os porqués do seu incontestable éxito profesional, sen caer no erro de mitificalo.

O talento de Guardiola como líder dun grupo, resumindo, podería basearse nos seguintes puntos:

• Coherencia: o que di, faino. Un exemplo: desde que é adestrador do Barça anunciou que non concedería  entrevistas. Calculou que lle quitarían unhas catro horas diarias, e decidiu que non podía permitilo. A prensa criticouno; non se achantou, e os resultados danlle a razón.
• Claridade: gústalle deixar moi claro o que pensa. Comunica sincero e directo, e coa serenidade de quen ten ideas propias e moi claras.
• Confianza: cando a realidade apreta, é valente e da contínuas mostras de que confía no seu equipo. Resultado: o equipo devólvelle esa confianza e el sae reforzado.
• Serenidade: en momentos de ansiedade e presión, Guardiola nin tira a toalla, nin perde a cabeza: amosa fe nas súas ideas, nos seus xogadores e ten perspectiva para dar tranquilidade.
• Actitude: de facer ben as cousas. O mérito non está en gañar, senón en facer ben o traballo.
• Respecto e aprecio polo rival: como deportista intelixente, Guardiola sabe que son precisamente os rivais os que permiten mellorar competitivamente. Contra o Madrid, o Inter ou a Leonesa, sempre mostra respecto e recoñece as cualidades dos equipos aos que se enfrenta. É algo que o honra.
• Concentración: sempre hai que intentar facelo mellor, porque é así como se gaña o respecto dos demáis. O traballo en equipo, o esforzo colectivo e solidario, é a clave de todo.
• Humildade: Sempre cos pes na terra. "Yo con otros jugadores no sería campeón de liga; ellos con otro entrenador, podrían serlo". Agradecido. 
• Motivador: emite con claridade, marca a pauta, sabe ilusionar ao comunicar... É famoso o vídeo que Guardiola fixo para os xogadores antes de xogar a final da Liga de Campións en Roma no 2009. Gañaron (clic para ver).

Moitas destas cualidades aprécianse nun momento de máxima tensión como foron os minutos previos á prórroga da Supercopa de Europa de 2009, cos xogadores exhaustos e completamente frustrados... Gañaron.

Hai outros vídeos e reportaxes fantásticos na rede que permiten entender mellor o modo de pensar e actuar de Guardiola, e o por qué desa admiración xeral que provoca máis aló dos propios seguidores do equipo que adestra. Deles, os que máis me gustaron (clic para ver) foron: Palabra de Pep (reportaxe de TV3), En torno a Guardiola (reportaxe emitido por La 2), ou o sincero discurso que deu cando recibiu a Medalla de Honra do Parlamento catalán e no que explica o valor de poñer paixón nas cousas que facemos.

A formidable páxina Paradigma Guardiola analiza metodicamente o seu sistema de xogo e a súa cautivadora idea de fútbol (xadrez con música, dixo un día). Finalmente, paga a pena ler o que o escritor David Trueba, aprendeu escoitándoo e vendo partidos ao seu lado e a ras de campo, no peor ano da súa carreira. Bo proveito!