É curioso. Quería explicar o Carnaval ou Entroido : ese período de excesos permitido pola Igrexa católica para facer máis soportable o que vén despois, a Coresma, un período de corenta e seis días de pouco alimento e moita penintencia, para lembrar o tempo que pasou Xesús no deserto soportando todo tipo de trasnadas de Belcebú. E quería usar para esa explicación este cadro do sempre espectacular pintor flamengo Brueghel o vello . Un auténtico animal . Tanto, que cinco séculos despois, as súas pinturas seguen tendo algo que atrapa, que cautiva. Neste caso, unha táboa que leva por título O combate entre Don Carnal e Dona Coresma . Unha obra moi do estilo El Bosco, con moito detalle, moito caos, moitas persoas, moita actividade, moitos simbolismos deses que che fan abrir os ollos e darían para vinte programas de Cuarto Milenio... Estaba así, con moito zoom, embobado en descubrir cada recuncho da obra, cando de súpeto pensei... pero se isto somos nós. Si, si! Estes somos nós! A ver,...
As Amanitas son as mellores setas de todas... anda por ahi un guión perdido de Gang Films sobre a Amanita Phalloides...
ResponderEliminarPreciosa!!
ResponderEliminarEu teño unha diante da miña casa tamén!
ResponderEliminarAs Amanitas dan para un guión potente! Haberá que recuperalo, non?
ResponderEliminarUnha curiosidade: Sabedes que había tribos de descerebrados que bebían o seu xugo, incluso despois de inxerido por outra persoa; é dicir, ao mexalo (con perdón)? Ollo, é mortal. Desfai os órganos internos (lembrade: matabois). Nin os Pitufos vivirían nela.
No Rosal tamén temos unha!
ResponderEliminarBueno, mais que un guión era unha idea. Aunque a Amanita non era o importante, solo era o detonante da acción.
ResponderEliminarSer son setas tentadoras...pero eu as setas que como son compradas, asique non teno problema (espero).