Hoxe comparto un vídeo que me fixo sorrir (ao principio), e pensar en vós. No moito que se aprende dos nenos, ata que deixan de selo. E no necesario que sería non esquecer nunca como se sente un séndoo.
Un vídeo intelixente e amable. Pero que esconde algo terrible e do que ti e máis eu fuximos continuamente porque non somos capaces de aguantarlles a mirada nin dous míseros segundos. De pura vergoña. Falos dos máis de 55 millóns de nenos (volvede a ler a cifra) que non puideron comer nada hoxe, e que tampouco van cear. Igual cá onte. Nenos que choran todo o día, de pura e incomprensible dor de estómago. Nenos aos que súas nais, rotas de debilidade, inxustiza e impotencia, só poderán ofrecer algunha galleta. Galletas feitas de area, apenas mesturada con algo de graxa vexetal. Para enganar ao estómago. So por uns días...
Que vos aproveite. Que nos aproveite a todos.
Non só sorrín, senon que me emocionei de verdad, que ternura e que sinxelo é todo para os nenos.
ResponderEliminarGracias por compartilo!
Candela (de Meira, non sei se te acordarás de min).
Por certo, encántame o de "o teu comentario vale un Potosí", unha das grandes frases de Marisa.
Eu tamén sorrín e lembreime desa entrada dos nenos futbolistas que aínda ganando,déronlle o trofeo os seus rivais porque o merecían máis que eles porque xogaran mellor.Pero é certo que a sorrisa desvaécese o pensar en todos esos nenos sen comida, enfermos, sen recursos.Hai que loitar por un mundo mellor, hai que loitar para vencer tanta inxustiza cos nenos, cos maiores, cos animais, coa natureza, hai moito que loitar...moito.
ResponderEliminarOla Candela! Por suposto que me acordo. Grazas por botar un ollo, e sobre todo polo teu comentario.
ResponderEliminarÉ un pracer que de vez en cando vos deixedes caer por algunhas das moedas que nos preparan para Caronte.
Nunca lle escoitara iso a Marisa. Debe ser máis ben unha das grandes frases dos profes de Historia (ti tamén caerás...).
Unha aperta.
Sandra: recordoume moito ao vídeo do equipo de nenos que xogaban nunha liga de fútbol e perdían todos os partidos. Lembrádesvos?: http://moedasparacaronte.blogspot.com/2011/08/e-se-un-dia-marco-un-gol-sairia-voando.html