Non sei a vós, pero a min a bici é unha das cousas que máis me gusta na vida. É impagable o ruído das rodas ao pedalear sobre un camiño de terra, a sensación de ilimitada liberdade cando logras facer con ela un percorrido longuísimo, ou os ratos de infantil diversión que aparecen sempre cando pedaleas.
Asegúrovos que cando paso tempo sen usala sorrío con só subir á miña bici. Excepto, claro está, cando o camiño se pon moi costa arriba... Bueno, ou moi costa abaixo, como aquí. Entón xa non é so diversión ou reto, senón brutal e arriscado perigo. Agarrádevos aos frenos!
buuf...qe tolería! mimadriña, pensei qtiña que parar o vídeo cando se puxo a baixar todas as escaleiras... vaia máquina!
ResponderEliminarE cando aparece o can no medio, que?
ResponderEliminar"Pa matarse" alí os dous.
Eu cando apareceu o can dixen, aló vai o can, porque levar había levar un bon golpe jeje
ResponderEliminarIso chamase ter uñas e o demais son tonterias jajaja
ResponderEliminarMoi bo vídeo si señor, pero sempre fun mais de ver descenso por monte, e mais... IMPRESIONANTE
A bicicleta podese decir que e un dos mellores inventos do ser humano
Moi bo traballo o que fas neste blog Miguel :)
A seguir así ;)
Un saúdo.
miña nai querida!!!!qué flipe!!non sei si é un crack ou está toliño de todo!joer,qué medo!aínda así é boísimo!!calquera o fai!qué medo o do can,temín que ían os dous a rebolos!A min tamén me encanta a bici,lembro as tardes de verán cos amig@s indo con ela a todas partes,e a "BH" verde do meu irmán,coa que aprendín a andar sen rodíns e paseino pipa ata que xa medrei e quedouseme pequena.Un vídeo alucinante,coma sempre Miguel!
ResponderEliminarGonzález: para cando un vídeo teu de descenso por monte? Hai unhas cámaras pequeniñas para levar no casco... Non estaría mal... Caronte ofrécese para compartilo! Grazas polo cumprido, e un abrazo.
ResponderEliminarSandra: Bicicross BH verde, unha bici memorable... Por certo, creo que é as dúas cousas: é un crack, e está tolo.