Saltar ao contido principal

Project Xtupids

Project X é unha película, e Xtupids os que a viron e non entenderon nin papa. Falo dos protagonistas da "proeza" que foi penosa noticia desta semana en Galicia. A dun grupo de adolescentes que, a conta dos cartos e a confianza doutros, destrozaron por completo unha casa de turismo rural que unha nai alugara para que a súa filla celebrara entre amigos o seu 17 cumpreanos. O album de fotos publicado por La Voz de Galicia é gráfico dabondo.





Chegar a isto é máis fácil do que parece. Basta cunha casa baleira (sexa alugada ou a de teus pais) e con que alguén comparta a bombo e prato nas redes sociais un evento que debera ser privado e só para amigos de verdade. Como é obvio, isto fará que na festa aparezan moitas máis persoas das agardadas, e non todas coñecidas, nin con regalo, nin tampouco con honrosas intencións. A partir de aí,  e coa multitude como oportunidade para o anonimato, é moi doado imaxinar como se pode chegar ao que se chegou: 30.000 euros en danos materiais, denuncia ante a Garda Civil, expulsións do colexio, ficha policial, antecedentes penais, un xuízo por enfrontar e... a decepción de ter sido parte dalgo así. 

Non vexo ningunha valentía en crerse con dereito a destruír a vida dos demais, nin en ampararse nunha minoría de idade para eludir responsabilidades, nin en mofarse de arrasar a casa e a saúde de persoas inocentes. Non hai nada virtuoso en non dar a cara inmediatamente para reparar os danos e asumir as consecuencias, e moito menos en saír correndo como hienas a gardarse baixo o protector paraugas de mamá, á cal, se respectaran de verdade non lle farían isto. Grazas a xoias coma estas, ninguén en Galicia vos alugará nunca unha casa nin tampouco confiará en vós, por moi boas e responsables que parezan as vosas intencións.

Este é un caso gravísimo de delincuencia e vandalismo xuvenil, e un bo exemplo da impunidade absoluta coa que moitos rapaces poden chegar a actuar cando os seus actos non teñen consecuencias e todo lles está permitido. Contra isto só podemos facer unha cousa: EDUCAR. E educar consiste precisamente en dicir Non, en ensinar a gañarse as cousas, en aprender a vivir respectando aos demais, e, sobre todo, en facer vivir na pel as consecuencias do que se fai mal. A casa pódese amañar. Os erros e a confianza non.

Comentarios

  1. Sí, e o peor de todo é que aínda onte lendo o xornal poiden ver que se farán cargo os pais de arranxar o que os seus fillos destrozaron, creo que tiñan que ser eles mesmos os que ó fixeran a ver se así se daban conta do que realmente costan ás cousas e ademais por suposto non sólo arranxando senón correndo cós gastos tamén.

    ResponderEliminar
  2. Como saber o valor das cousas cando a ti non che costan nada? Como aprender cando nin sequera che deixan vivir as consecuencias do que fas? A sobreprotección non ensina a vivir.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

Concurso Galicia en Foto (II)

Aquí volve o noso concurso! E unha vez máis, non penso dicir onde está isto ... Porque queda da vosa man! Iso si, desta vez cambiamos o método de resposta: en vez de escribir a solución publicamente nun comentario, enviarédesma a min directamente facendo clic na parte superior do blog, onde di "INFO", e dentro diso en "CONTACTO". Unha vez aí, non tedes máis que poñer nome, email e a vosa resposta! Deste xeito chegará a min sen que outros poidan vela.  Gaña quen acerte o nome concreto e a función do lugar no que botei esta foto .  Tal e como prometera, desta vez agarda un premio de cine! O PRAZO PARA CONCURSAR  REMATA ÁS 23.00 HORAS DO SÁBADO 9 PUBLICAREI TODAS AS RESPOSTAS E O GAÑADOR AQUÍ AO LONGO DO DOMINGO 10 BRAVO CENTURIÓNS! O lugar da foto é o fermoso campamento romano de Aquis Querquennis,  en Bande (Ourense). Os vellos coñecían o sitio como A Cidá, pois vían muros e obras de edificacións antigas.  En 1947, ao construírse o Encoro d