Constitucións Prostituídas

Chovía tamén, pero non era festivo. Tal día coma hoxe, un 6 de decembro de 1978, case un 90% de españois saíron do traballo para votar cun SI a aprobación da actual Constitución Española. Que, comparada coa ditadura de Franco, era algo así como "El Hobbit", o arco da vella ou como unha promesa de cabalgata de Reis. De verdade podemos ser iso? -deberon preguntarse os votantes.

34 anos despois, un 53% dos españois preguntados di NON estar satisfeito con ese texto ou co seu cumprimento por parte das autoridades públicas. Pero os mesmos políticos que a prostitúen, correrán aos micros a dicir que hoxe é un gran día e que temos moitos motivos para celebralo. E é certo: porque grazas a que cada día se parten o peito por cumprila, esa Constitución e os dereitos máis básicos que recolle no seu texto (a vivenda, o emprego, a educación, a sanidade, a xustiza social, a igualdade, a independenza xudicial, a liberdade de prensa...), están máis vixentes, actuais e seguros cá nunca... Ou era que non?

Chove tamén, e é festivo. Pero a min hoxe interésame outra Constitución española: a elaborada en Cádiz, en 1812. Que foi a terceira das que coñeceu o mundo, e a primeira coa que soñamos en España. E reléndoa, non podo evitar quedarme co seu artigo 13. Porque douscentos anos despois, encontro que nel segue a estar resumido o que o pobo quería en 1812, e segue demandando en 2012: 

De verdade haberá algún día un Goberno que entenda que o seu traballo consiste en lograr a Felicidade da Nación?