Saltar ao contido principal

Los tres mosqueteros

Cuando era pequeño no había TDT, ni Pokemon, ni Doraemon, ni SinChan. Había dos míseros canales de televisión (la 1 y la 2), y los niños veíamos dibujos que (ojito) querían enseñar valores. Los vi todos, claro, pero unos de los que más disfruté fueron Dartacan y los tres mosqueperros, esa adaptación perruna de la novela de Dumas, que aún hoy me enternece cuando la recuerdo y cuando redescubro con qué fines se presentaba ante los niños ("resaltar dos virtudes que nunca se deben olvidar: el honor y la amistad", que pone en la pantalla al empezar. Tócatelos), siempre con la mítica canción de fondo.



Pues bien, acabo de leerlo. El original. Los tres mosqueteros, de Alejandro Dumas. Me he calzado las ochocientas páginas en un plisplás, con el alma en vilo y entregado por completo, como un mosquetero más, a la causa de d'Artagnan. Y ahora que lo he devorado, y todavía me relamo de tanta aventura, me pregunto cómo diantres he podido vivir tanto tiempo sin ellos y sin la historia a la que dan vida. Me pregunto dónde estaban y qué demonios leía yo. O cómo no me abalancé sobre esta novela el día en que terminé el pedazo de obra que es "El conde de Montecristo", el otro gran novelón (enorme, bestial) que nos dejó Dumas. Pero el caso es que ahora ya está: lo he leído, y los he ganado. Para mí y para siempre. Son amigos.

Eso explica lo mimosín y remolón que ahora me siento al tener que buscar un hueco para el libro en el estante, entre otros, como si fuera uno más. Cuesta despegarse. Y es que, en cierto modo, los adoro: al valiente d'Artagnan, y a los otros tres claro: Athos, Aramis y Porthos, cada uno con su carácter; pero también al fiel Planchet, al leal señor de Treville, a la dulce Constance, al incauto duque de Buckingham, a la compasiva reina Ana de Austria, al peligroso cardenal Richelieu, y, por supuesto, a la indómita y terrible (terriblemente guapa y terriblemente cruel) Milady de Winter. Todo ambientado en la Europa del siglo XVII, con mucho de real y una pizca irresistible de ficción.

Resumiendo. Por nueve euros, he vivido historia, amigos, honor, valentía, lealtad, amor, terribles duelos y cuentas pendientes, risas, traiciones, pérdida, muerte, venganza, justicia... Y lo mejor. Lo he pasado de vicio. Y todo sin moverme de casa. Pero ojo. Esto no es lo único bueno. Lo replús, amigos, es que Dumas dejó escrita no una, sino dos continuaciones (Veinte años después; y El vizconde de Bragelonne), hasta conformar una trilogía de d'Artagnan y el resto. Así que, si añorais una historia enorme y unos amigos con mayúsculas, huelga decir que aquí los tenéis. Mientras, apostad qué lectura va a ser la siguiente que este menda se va a calzar. A la salud de Dumas, de d'Artagnan, de Athos, de Aramis, de Porthos, del cuerpo de mosqueteros al completo y de la madre que los parió a todos. Amén.

Comentarios

  1. Sandra5/9/11

    qué lembranzas!!!!só escoitala música xa se traslada un a aqueles tempos e é imposible non tararear a melodía!sí que daban gusto os debuxos de antes,sempre che ensinaban algo,che daban unha lección,que conste que teño visto Bob Esponja e aínda que distinto a Dartañan tamén ó final do capítulo ten a súa moralexa.Os nenos de agora tamén o lembrarán cando medren.

    ResponderEliminar
  2. A música, as cores, as distintas razas de cans para cada personaxe, o cabalo amarelo de d'Artacan,... Todo nestes debuxos me fan sorrir. Pero estou de acordo. Tamén Bob terá o seu oco nas lembranzas dos nenos de hoxe.

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Grazas por comentar!

Publicacións populares deste blog

6º Concurso CineHistoria

Despois de 5 edicións, non pensaríades que deixaríamos acabar o curso sen o noso concurso favorito, non...? Pois benvidos a CineHistoria! , o certame de minicríticas de cine máis famoso da comarca!  Velaquí as 40 críticas (en formato orixinal) desta edición,. Podedes lelas todiñas nos comentarios! As normas e o sentido do concurso xa o sabedes , pero por se acaso...: Para quen? Participan os meus alumnos de Historia de 1º de Bacharelato . Este ano, 40. Que teñen que facer? Eu reparto unha listaxe dunhas 50 pelis .  Cada un deles ten que elixir unha para ver antes dunha data límite. Condición obrigada: que non a viran nunca!  Onde e cando? Cando acabou o tempo para ver as pelis, un día, sen previo aviso reparto en clase un papel.  Cada participante ten 8 liñas e uns 20 minutos para escribir . Como facelo? A crítica debe ser algo máis que un resumo. Debe ter opinión, análise, orixinalidade e, sobre todo, espertar unha emoción no que le. Prohibido deix

V Concurso CineHistoria

Os bos costumes non se poden perder. Por iso, había que volver coa quinta edición do Concurso máis lonxevo (creo) do noso instituto.  Como cada ano, convoco aos meus alumnos de Historia do Mundo Contemporáneo (1º Bacharelato) a un certame, que non é máis que unha escusa para ver cine... e, a través dese cine, para tecer lazos invisibles coa Historia, ou sinxelamente coa vida .  Que como o facemos? Doado. Entrego unha lista ampla de películas coas que un se pode achegar á Historia (ou ao bo cine); concedemos un prazo de tempo para que cada alumno poida ver polo menos unha delas; e cando todos teñen visto xa a súa peli, chego un día por sorpresa a clase e exclamo: " Aquí comeza o Concurso de Críticas CineHistoria! ";  ese día, nun silencio de 20 minutos e baixo pseudónimo, cada alumno esfórzase por escribir a crítica da peli que viu, sabendo que debe facelo da forma máis persoal, orixinal e efectiva posible...   Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o V CONCURS

III Concurso CineHistoria

Como cada curso, e xa van tres, en 1º de Bacharelato empregamos a Historia como unha escusa para ver cine... Ou será que usamos o cine como escusa para ver a Historia? O funcionamento é sinxelo. Entrego unha lista de películas por época histórica, concedo un prazo amplo para ver unha delas e despois realizamos un concurso de críticas onde cada un busca unha forma orixinal e breve de falar da peli que elixiu... Con que premio? Con cal vai ser! Aquí comeza o  III CONCURSO CINE HISTORIA  de 1º Bacharelato! 49 películas na lista. 41 candidatos que escribiron a súa minicrítica (8 liñas). 3 pelis de premio (as da imaxe) para as 3 mellores! A partir desta tarde podedes lelas todas, nos Comentarios  desta entrada. Este Xoves 4 , na clase e no blog:  Gañadores, Premio e Foto! Sorte a todos!