Desta vez, en lugar de a unha peli, convídovos a un corto que me gustou moito.
Apenas dez minutos bastarán para metervos de cabeza nun conto negro, triste e marabilloso do que vos vai costar saír... Varios premios internacionais avalan a calidade desta escura e inquietante historia de Marcos Besas sobre a soidade, a confianza, o medo, os corvos...
Un gran traballo de animación, para o meu gusto debería ser todo en 2D xa que lle daría un carácter máis triste, pero o resultado final non está nada mal. Os mellores planos nos minutos 7:57 e 9:00.
ResponderEliminarTomo nota, Duarte. Gustoume a elección da bufanda para o espantallo, que parece que remarca a sensación de debilidade e soídade fronte á inmensidade do vento. É incrible o que un pequeno detalle coma ese pode aportar a nivel visual. Imaxino que o traballo de animación desa prenda non debeu ser moco de pavo.
ResponderEliminarA locución tamén lle cae moi ben.
Teño os pelos de punta,un nó no estómago e as bágoas a punto de derramarse polas meixelas.É impresionante,encantoume,preciosa historia,moi triste,pero preciosa.Agora cada vez que vexa un corvo ou espantallo lembrareime deste gran corto.Ademais de que a animación está xenial,o da bufanda e eses ollos tristes todo,a música,o locutor,un 10!
ResponderEliminarSandra non vas gañar para perruqueiros: vas sempre cos pelos de punta!
ResponderEliminarNon me extraña que te sobrecollera, tamén eu agora vexo un espantallo triste onde só vía simples corvos.